#NoTraceOfYou
Pamięć o zaginionych migrantach
Wspieranie ich rodzin
Zaginieni, ale nie zapomniani
W 2021 r. blisko 3300* migrantów zginęło lub zaginęło podczas próby dotarcia do Europy.
* Dane liczbowe projektu “Zaginieni migranci”, Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji (IOM).
Ta przerażająca liczba – równa pojemności transatlantyku lub trybuny stadionu piłkarskiego – dotyczy tylko udokumentowanych przypadków. Rzeczywista liczba osób zaginionych na szlaku migracyjnym do Europy jest znacznie wyższa. Od 2014 r. zaginęły dziesiątki tysięcy migrantów, o których nigdy więcej nikt nie słyszał. Ich rodziny muszą znosić codzienny ból oczekiwania na wieści, kurczowo trzymając się nadziei.
Dopóki ludzie będą zmuszani do ryzykowania życia na niebezpiecznych szlakach migracyjnych, dopóty będą ginąć ludzie.
Obejrzyj video
Utrata kontaktu: pięć głównych powodów
Utrata telefonu lub hasła
Utrata danych kontaktowych do rodziny i bliskich
Rodziny rozdzielone po dwóch stronach granicy państw
Pozbawienie wolności
Śmierć
Rodziny osób zaginionych żyją w zawieszeniu
Czy on żyje, czy nie? Niekończące się oczekiwanie, w połączeniu z mieszaniną nadziei i niepokoju, których doświadczają rodziny zaginionych osób, to coś, co psychologowie określają mianem “straty niejednoznacznej”. Bez dowodów na to, co stało się z ich bliskimi, ludzie nie mogą rozpocząć żałoby. Bez względu na to, ile czasu upłynęło, rodziny potrzebują wsparcia i odpowiedzi, aby psychicznie dojść do siebie i zacząć żyć dalej. Udzielanie odpowiedzi rodzinom należy przede wszystkim do obowiązków państwa.
Przez co przechodzą rodziny zaginionych
Ból psychiczny z powodu niejednoznacznej straty i niemożności przeżywania żałoby
Zagrożenie ubóstwem
Życie w martwym punkcie (problemy z dziedziczeniem, przeszkody prawne, niemożność ponownego zawarcia związku małżeńskiego)
Pracujemy, aby zapewnić rodzinom odpowiedzi i wsparcie
Od ponad 150 lat Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża oraz Krajowe Stowarzyszenia Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca pomagają w odnajdywaniu osób rozdzielonych w wyniku konfliktów zbrojnych, klęsk żywiołowych lub zaginionych na szlakach migracyjnych oraz w nawiązywaniu kontaktu z bliskimi. Usługa “Przywracanie więzi rodzinnych” ma na celu zapobieganie zaginięciom ludzi, pomaganie rodzinom w utrzymaniu kontaktu poprzez rozmowy telefoniczne i wymianę wiadomości, odnajdywanie zaginionych osób oraz zapewnianie wsparcia rodzinom.
W odpowiedzi na rosnącą liczbę osób zaginionych na szlakach migracyjnych, w 2013 r. stworzono specjalne narzędzie internetowe – „Trace the Face”, które ma na celu pomoc osobom poszukującym krewnych, którzy zaginęli lub z którymi się rozdzielili na szlaku migracyjnym do Europy. Dzięki stronie internetowej „Trace the Face” średnio jedna rodzina tygodniowo zostaje ponownie połączona.
Łatwo jest nam pomóc w pracy
Celem Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca jest pomoc w wyjaśnieniu losu zaginionych osób i udzielenie odpowiedzi ich rodzinom. Nie ma nic bardziej wzruszającego i satysfakcjonującego niż radość z tego, że rodzina ponownie się połączyła. Nie ma nic trudniejszego niż przekazanie komuś wiadomość, że jego ukochana osoba już nigdy nie wróci. Mimo to otrzymanie takiej wiadomości pozwala rodzinie pogrążyć się w żałobie i zacząć żyć dalej.
Aby pomóc jeszcze większej liczbie rodzin, musimy zwiększyć świadomość na temat usługi „Przywracanie Więzi Rodzinnych”. Oto, jak możesz pomóc. Zadanie jest proste: możesz rozpowszechniać informacje o naszej pracy i zwiększać świadomość tego – często zaniedbywanego – problemu oraz oferowanych przez nas usług. Możesz także przekazać darowiznę na rzecz Czerwonego Krzyża lub Czerwonego Półksiężyca w swoim kraju lub zaangażować się jako wolontariusz.
Podejmij działanie
Chcesz się zaangażować, przekazać darowiznę, zostać wolontariuszem lub po prostu dowiedzieć się więcej?
Sprawdź, co jest dostępne w Twoim kraju.
Kim jesteśmy
Kampania ta wspierana jest przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, Centralną Agencję Poszukiwań MKCK oraz Krajowe Stowarzyszenia Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca.
Photos:
Sénégal, José Cendon / ICRC, 2016.
Mauritanie, Lucile Marbeau, 2018.
Grèce, Stylianos Papardelas, 2018.
Grèce, Stylianos Papardelas, 2019.
