#NoTraceOfYou
Gedenken van vermiste migranten
Steun aan hun families
Vermist maar niet vergeten
In 2021 zijn bijna 3.300* migranten omgekomen of vermist geraakt bij hun poging om Europa te bereiken.
* Cijfers van het Missing Migrants Project, Internationale Organisatie voor Migratie (IOM).
Dit enorme aantal – gelijk aan een tribune in een voetbalstadion – betreft alleen geregistreerde vermisten. Het werkelijke aantal vermisten langs de migratieroute naar Europa ligt veel hoger. Sinds 2014 zijn tienduizenden migranten verdwenen, zonder dat er ooit nog iets van hen is vernomen. Hun families moeten de dagelijkse pijn van het wachten op nieuws doorstaan, zich vasthoudend aan hoop.
Zolang mensen gedwongen blijven hun leven te riskeren op gevaarlijke migratieroutes, zal ook het aantal slachtoffers blijven stijgen.
Bekijk onze video
Contactverlies: vijf hoofdredenen
Verlies van mobiele telefoon of wachtwoord
Verlies van contactgegevens van de familie of dierbaren
Families van elkaar gescheiden aan de grens
Detentie
Overlijden
De families van vermisten bestaan in een staat van onzekerheid
Is hij dood of leeft hij nog? Het eindeloze wachten, gekoppeld aan een mengeling van gevoelens van hoop en bezorgdheid die families van vermiste personen ervaren, omschrijven psychologen als “een ambigu verlies”. Zonder bewijs van wat er met hun dierbaren is gebeurd, kunnen mensen niet beginnen met rouwen. Hoeveel tijd er ook is verstreken, families hebben steun en antwoorden nodig om mentaal te herstellen en verder te gaan. Het is in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van de overheden om antwoorden te geven aan de families.
Wat de families van vermisten doormaken
Psychologische pijn als gevolg van ambigu verlies en de onmogelijkheid om te rouwen
Risico op armoede
Het leven staat stil (erfenisproblemen, juridische hindernissen, onmogelijkheid om te hertrouwen)
Wij werken aan antwoorden en ondersteuning voor gezinnen
Al meer dan 150 jaar helpen het Internationale Comité van het Rode Kruis en de nationale Rode Kruis- en Rode Halve Maanverenigingen om mensen op te sporen die van elkaar gescheiden zijn door gewapende conflicten, natuurrampen of langs migratieroutes, en om hen weer in contact te brengen met hun dierbaren. De dienst “Restoring Family Links” is bedoeld om te voorkomen dat mensen vermist raken, om families te helpen contact te houden via telefoongesprekken en de uitwisseling van berichten, om vermiste personen op te sporen en om families steun te verlenen.
Als reactie op het toenemende aantal vermisten op migratieroutes werd in 2013 een specifiek online instrument gecreëerd. Trace the Face is bedoeld om mensen te helpen die op zoek zijn naar familieleden die vermist zijn of van wie zij gescheiden zijn geraakt langs de migratieroute naar Europa. Gemiddeld wordt één gezin per week herenigd dankzij de Trace the Face-website.
Het is eenvoudig om ons te helpen in ons werk.
Het Rode Kruis en de Rode Halve Maan willen helpen het lot van vermiste personen op te helderen en antwoorden te geven aan hun families. Er is niets ontroerender en dankbaarder dan de vreugde van een familie die eindelijk herenigd wordt. Niets is zo moeilijk als het nieuws dat een geliefde nooit meer terugkomt, maar het stelt families in ieder geval in staat om te rouwen en verder te gaan.
Om nog meer families te kunnen helpen, moeten we meer bekendheid geven aan onze Restoring Family Links-dienst. Dit is waar u kunt helpen. De taak is eenvoudig: u kunt de boodschap over ons werk verspreiden en meer bekendheid geven aan dit – vaak onderbelichte – probleem en de diensten die wij aanbieden. U kunt ook een donatie doen aan het Rode Kruis of de Rode Halve Maan in uw eigen land of betrokken raken door vrijwilliger te worden.
Kom in actie
Wil je betrokken raken, doneren, vrijwilliger worden, of gewoon meer weten?
Kijk dan wat er in uw land beschikbaar is.
Wie zijn wij?
Deze campagne wordt gesteund door het Internationale Comité van het Rode Kruis, het ICRC Central Tracing Agency en Nationale Rode Kruis- en Rode Halve Maan-verenigingen.
Photos:
Sénégal, José Cendon / ICRC, 2016.
Mauritanie, Lucile Marbeau, 2018.
Grèce, Stylianos Papardelas, 2018.
Grèce, Stylianos Papardelas, 2019.
